Le Cirque de Marriott

Le Cirque de Marriott

Nee Ivo zijn leaving party was vorige week nog niet genoeg! We hebben ook nog even in stijl de tijd van Michele en Derek hier in London af gesloten bij de On Anon. Niet alleen Le Meridien was van de partij maar ook de halve hotelschool die hier in Londen verblijft was gezellig aanwezig. Dan bedoelen we ook aanwezig, kan me niet voorstellen dat iemand ons gemist kan hebben!
De drank vloeide uiteraard weer als vanouds en ik heb weer hele aparte mensen ontmoet. Dat staat ook gewoon op een of andere manier op mijn voorhoofd: Ik spoor zelf ook niet dus he doe gezellig met mij mee!! Ik weet niet hoe het komt, Michele ligt dan de gehele avond in een stuip omdat ik me weer van die aparte types op mijn hals heb weten te halen.
Aangezien Michele in haar super hippe coole partydress liep te hupsen, was ik voor de avond gebombardeerd tot haar persoonlijke fotograaf en tas-vasthouder (Annie hou me tassie ff vast want die gozer wil met me dansen). Ik had er maar druk mee: foto’s maken, bier drinken, roken, dansen, tas weer goed hangen om mijn schouder, rare mensen ontmoeten. Wonder boven wonder zijn de foto’s nog gelukt ook en heb ik mezelf ook nog op wat foto’s weten te wurmen.
We moeten zeggen het was een zeer geslaagd feest, we hebben de deur achter ons dicht mogen doen in de On Anon. Mi haar collega’s zijn allemaal erg tof, eentje heeft ook een horloge verslaving (hij had zo’n mooi D&G klokkie om, kwijl kwijl). In het begin wilde ze allemaal niet met praten want ik werk voor de concurrentie, maar na een paar bier kijkt niemand meer zo nauw. Thuis nog een heerlijke boterham met kaas gemaakt, gaat er goed in na een avondje bieren! Uiteraard mocht ik de volgende dag weer heerlijk fris en fruitig aan den arbeid....

Als er hoge piefen komen in het Marriott staat altijd het voltallig personeel in het gereel om te zorgen dat maar niks fout gaat. Heen en weer rennende GM, hijgende chef in je nek, restaurant manager met handen in het haar, housekeeping manager met de hoge druk spuit in de weer (tot groot leed vermaak van de rokers); check, check, dubbel check, iedereen stijf van de Red Bull. Dan natuurlijk de Nederlander die voor menig manager heen en weer rent omdat er wat gedaan moet worden.
De voorstelling kan beginnen!
Nu is het afgelopen week helemaal geweldig geweest want mister Marriott himself verblijft het weekend (15-19 juni) in het hotel. De plantenbakken worden vernieuwd, de gehele buitenkant met de hoge druk spuit, alles word opnieuw geverfd en ik sta zelfs de muren schoon te maken in het restaurant. Geweldig, alles moet perfect.
Mijn GM verblijft al heel de week in het hotel om alles te regelen en in het weekend zelf verblijft het voltallig management in het hotel. Er zou maar wat gebeuren! De arme man zou zich zomaar in zijn viagra kunnen verslikken, moet je toch niet hebben. Haha zo kijkt deze nuchtere Hollander er tegen aan, de normale mens denkt aan een hart aanval want die man is ook al 75.
Het management had besloten dat ik de perfecte gastvrouw was voor het vakantie koppel als ze kwamen eten in het hotel. Haha hoe dik is die veer, ik groeide meteen een centimeter of 10!! Mijn GM vind mij het gezicht van ‘Spirit to Serve’ (zo’n Marriott keten ding). In the pocket en die komt er nooit meer uit!

Vrijdag kwam de goeie man met zijn vrouw aan in het hotel, met een welkomst comite waar je eng van word. Net of ze Sinterklaas binnen haalden, alleen bracht hij geen kado’s met zich mee maar een hoog stress gehalte in het hotel.
Nu hadden Mi en ik ook een plan de campagne bedacht: de kleinzonen van mister Marriott scoren! Dat brengt namelijk nogal wat voordelen met zich mee, wie kan nou ook zeggen dat als ze op vakantie gaan dat ze dan in hun eigen hotel verblijven? Dikke bankrekening en dan doe ik school nog een beetje voor de fun erbij. Ja we zagen het al voor ons, klinkt ook wel mrs. Marriott-van de Griendt al zeg ik het zelf.
Vanwege de heugelijke komst van de Marriotts kregen wij ook allemaal een naam badge, uiteraard mijn naam verkeerd..... Jet Van de Griendt, what the fuck doet die hoofdletter V daar??? Ik moet in deze dagen carriere maken mensen, hij moet dan wel mijn goeie naam onthouden!!
De GM ging het stel ophalen van het vliegveld, eerste stress punt: ze hebben 11 items aan bagage mee!! Dacht dat ik altijd veel mee nam op vakantie (om dan vervolgens de helft ervan niet aan te trekken) maar 11 items! Zo volgde er nog een stress punt of honderd afgelopen dagen.
Er was gewoon een camera bij de lift opgehangen op de derde, de meiden van AYS liepen het tv scherm heel de dag in de gaten te houden. Als de man zijn kamer uitkwam en bij de lift stond werd het voltallig welkomst comite weer gebeld. Deze rende dan naar de lobby om hem een hele fijne dag te wensen! Word je toch doodmoe van als je die man bent? Fuck off laat me met rust, zou ik hebben gezegd dan.
Toen ze zondag avond kwamen eten (ze waren veel te laat!), zag ik mijn ineens door de lobby rennen: ‘JET ZE KOMEN!!’. ‘OUI CHEF STA BIJ DE DEUR!!’. Nou ja zo ging het dus ongeveer 4 dagen lang. Haha geweldig he?

Als het management er ook maar lucht van kreeg dat ik in het hotel was besprongen ze me het liefst allemaal tegelijk. ‘Are you ready Jet??’ ‘Stiekem schijt ik zeven kleuren maar ik ben dr klaar voor, eerst een Red Bull aangezien bier op dit tijdstip misschien niet even handig is...’ Jetteket werd opgezogen in de stress en heeft afgelopen week staan te stuiteren in haar tuigje. Michele vroeg zich af of ik nog wel leefde, had namelijk niks van me laten horen (stress, stress, stress) en als ik thuis kwam viel ik in een diepe coma. Even weer 12 uur op een dag draaien, voelde me fantastisch. Ze was bang dat ik ons plan alleen had uitgevoerd en op het vliegtuig naar Amerika zat om nog lang en gelukkig in de familie te leven. As if ik haar hier alleen achter zou laten!
Beste manier om wakker te worden in Nederland is een flinke douche maar aangezien wij hier een pis straal in bad hebben werkt dat niet.... Wat wel werkt is een Grande Cappucino van de Starbucks en de Primark op Hammersmith. Ik moest even een trui ruilen en toch maar even gelijk ons mandje vol gegooid met zooi wat we waarschijnlijk wel geteld 1 hele keer zullen dragen aangezien het na 1 keer wassen is verkleurd/gekrompen/je kent het wel. Maar ja het kost geen reet en je gooit het met liefde wel weer weg. Op de terugweg nog maar een Cappucino for on the run naar binnen gegooid en ik kon er wel weer tegen aan. Aan mevrouw van den Bouwhuijsen de gehele Primark tas mee gegeven en toen weer heerlijk gaan werken.
Toen ik thuis kwam was Mi nog wakker, geweldig eerst een even een biertje met je drinken want die heb ik wel verdiend!! Honderuit lullen want ja je hebt elkander dan ook al weer 9 uur lang niet gezien en dr gebeurd een hoop in 9 uur tijd.

Ik heb de eer gehad om meneer en mevrouw Marriott twee keer te mogen bedienen in het restaurant. Geloof me het zijn zulke lieve mensen, dood normaal ondanks de vette bankrekening. Net of mijn opa en oma aan het bedienen was. Hij is een gentleman ten top, kan de Nederlandse man een hoop van leren en zij houd van een praatje. Het is gewoon het circus eromheen wat het allemaal zo dood vermoeiend maakt. Als die man bewoog zag je 5 mensen op springen ‘Wat gaat hij doen??!!’.
Ik heb een hoop mensen trots gemaakt, maar vooral mezelf! Heb ik toch maar weer even klaar gespeeld. Jullie hadden me niet willen zien afgelopen dagen, stond stijf van de zenuwen. Ach weer een ervaring erbij in dit Londen avontuur zullen we maar zeggen.

Gister is de man weer weg gegaan, geloof dat ik nog nooit zoveel mensen tegelijk zo opgelucht heb gezien. We hebben het overleefd.. was ook meteen dood stil in het hotel. Al de managers spoorloos, alleen mijn chef liep nog rond te banjeren (lees: schreeuwen in de keuken). Het was een top week en ik vind het helemaal leuk dat ik dit heb mogen meemaken!

God ik kan ook niet eens normaal boodschappen doen met Mi. Zelfs in nuchtere staat ontmoet ik rare mensen, in dit geval Sainsburry werknemers! Ik stond natuurlijk weer gigantisch voor die vak-vul-jongen in de weg. Ik heel engels honderd keer sorry zeggen tegen die knul. Zegt hij ‘dont worry do your thing’, dus ik (mongool die af en toe ben) doe mijn dansje in de Sainsburry tussen de vleeswaren en de kaas. Big party in de Sainsburry. Hij spoorde ook niet helemaal dus het gesprek ging nergens over, ik hem in de zeik nemen hij niks door hebben, Michele in een scheur en ze vluchtte snel naar de sap voor ze in haar broek zou piesen. ‘Ik kan je niet eens normaal mee nemen voor boodschappen jij ontmoet altijd van die rare types!!’ ik dicteer uit Michele haar werk.

Met Michele verdwaal je en met mij krijg van die grappige types, zo komen we nog eens ergens!!

xxxxxx