Me, my watch and the city

Me, my watch and the city

Me, my watch and the city is ongeveer de beste combinatie die er bestaat. Vandaag (dinsdag 8 mei) lekker vrij met Michele en we hadden een druk bezet schema: Winkelen!
Michele heeft al vanaf dat ze hier op haar check list eggs benedicte staan, hoogste tijd om dat is een keer af te vinken dacht ik persoonlijk. Nou het was eggs benedicte hunting, voornamelijk vanwege het feit dat onze ochtend rond een uur of 12 begint... De gemiddelde engelse pub serveert dan geen ontbijt meer. Na ongeveer alles op Covent Garden te hebben gehad (nergens geen eggs), zijn we maar neer gedaald in de Nag’s Head om daar Ham&Eggs (ook zoiets typisch engels) te verorberen. Ik moet zeggen dat Engeland wel het beste kater ontbijt serveert van de hele wereld. Na zo’n heerlijk vet ontbijt kan je de hele wereld weer aan, zo houden wij hier ons leven vol. Thank God for English Breakfast.
We zaten toch wel te springen om te gaan winkelen dus snel eten en dan weer weg, onderweg zouden we wel koffie halen bij de Starbucks. Nee we gaan niet naar de Costa of Cafe Nero, dat is gewoon puur vreemdgaan!! Diepgaande relatie met de Starbucks sinds februari. Op Covent Garden zit een Fossil winkel, daar moet ik met mijn kleine verslaving toch altijd even binnen springen. Vandaag was het raak, er pronkt weer een nieuw horloge aan mijn arm! Helemaal te gruwelijk kick gewoon!
Wat de gemiddelde vrouw met schoenen heeft heb ik met horloges. Zodra er een nieuwe aanwinst aan mijn arm pronkt voel ik me DE vrouw van de wereld. Mijn hart gaat sneller kloppen bij de Fossil en de Swatch, en dan ook echt sneller. Brandende pinpas, klamme handen, ach ja je kent het wel. Aangezien ik me afgelopen zwaar heb ingehouden kon ik het vandaag toch echt niet laten!! Sta nog te stuiteren in mijn tuigje als ik naar mijn nieuwe liefde kijk. Heb ook al honderd duizend keer gekeken hoe laat het was, op dit moment is het kwart over zeven (London time).
Ondergoed is voor de gemiddelde vrouw ook een wel een pre, dan praat ik over de Nederlandse vrouw want de Engelse vrouw moet toch iets vaker naar ‘What Not To Wear’ op de BBC kijken. Borsten tot aan de navel hoort hier bij het dagelijkse straatbeeld. Voor mijn gezichtsveld is het gelukkig weer snert weer, dus draagt het Engelse volk weer kleding. Want laat me ook alsjeblieft over de mannen beginnen.
Aangezien mijn borsten niet tot aan mijn navel komen maar nog fier overeind staan, heb ik mezelf twee hele leuke ondergoed setjes aan laten meten bij de H&M. Ook nog dat leuke shirtje mee en oorbellen.
Mijn ego is weer flink gestreeld, net als mijn bankpas want ik heb weer een gods vermogen uit gegeven.

Winkelen is op een of andere manier toch wel heel vermoeiend... Ondanks dat je toch wel een pauze pakt bij de pub. Kom je met al je tassen bepakt aan in het Park House, wil je net gaan zitten... gaat dat klote brand alarm weer af!! Nu gebeurd dat regelmatig, dus ren je niet in een keer naar beneden. Gaat hij langer dan 30 seconden dan moet je er helaas toch aan geloven en sta je met alle vrouwen buiten. Dat alarm gaat altijd rond etenstijd af, want ja een hoop van deze vrouwen kunnen niet koken! Daarom kook ik ook niet, ik denk aan mijn mede bewoners in het Park House ;-). Toch is het ook wel een spektakel als dat alarm af gaat want de gehele brandweer brigade van Earls Court komt aan gescheurd. De brandweer heren gaan ook altijd weg met een date in hun broekzak. Als de mannen geheel in pak uit de wagen springen dan valt het halve Park House in katzwijm. Natte bedoeling dan buiten, genoeg om mee te blussen. Nu is het altijd vals alarm dus valt er weinig te blussen. Wil ik weer terug naar boven, haha sleutel in mijn kamer laten liggen!! ‘Simoooooon, i forgot my key (puppyogen)’ ‘Alright i will walk with you’. Simon is een van de domme medewerkers van het Park House, maar hij is wel lief en gezellig. Dus heb ik Simon naar de zesde verdieping gesleepd, per trap! Michele en ik waren al buiten adem bij verdieping vier, maar dat zeggen we natuurlijk niet. Simon liep te hijgen dat ik er wel voor zorgde dat hij aan zijn conditie werkte. ‘Any time Simon’ moet hem te vriend want ik zal nog wel een keer mijn sleutel vergeten. Ik heb mezelf ook een keer toen ik back-to-back moest draaien, ’s ochtends vroeg buiten gesloten. Dan begint de dag goed, zeker als Michele dan in een scheur ligt (die was toen ook al op want zij had een ochtend shift). Sta je dan in je t-shirt pyama en je harige pantoffels beneden ‘Morning i locked myself out’. Als je dan wordt uit gelachen door de nacht beveiliging, spring je toch wel even uit je vel. Ik ben zo ontzettend lief ’s ochtends na 4 uur slaap...
Toen konden we eindelijk gaan chillen en nagenieten van onze aankopen.

De laatste 3 dagen van mijn te lange werkweek heb ik ochtend shift gedraaid (gruwel, walg, kots) maar wel samen met Ivo (feest, feest, feest). Elke ochtend een heerlijk ontbijt op bestelling, gemaakt door mijn jongens Brabba en Linos. Om de rest van de ochtend te vervloeken (vooral de veeleisende vijf sterren gast) en te geinen met Ivo. Nato had zichzelf met ons op de ochtend gezet. Afgelopen weken kon ik wel redelijk met haar door een deur, maar afgelopen dagen noemde we haar liefkozend Terror. Toch gaat stiekem de vlag uit als ze terug moet, want ze krijgt geen Visa. Zo’n hele grote vlag met ‘Bye Bye!!’ haha i feel like a devil.
Vrijdag had ik mijn eerste ochtend dienst, de avond daarvoor uiteraard een sluit. Na 4 koppen koffie kon ik redelijk normaal praten. Functioneren doe ik niet voor tienen. Het receptie personeel was even vergeten te vermelden dat er een groep van 50 man in het hotel zat. Die ik de avond daarvoor ook al had gezien, toen ze in cocktail jurkjes en vlinderdasjes zwaar stonden te drinken. Uiteraard kwam dat gehele spul bij ons ontbijten. Een man had die avond een kilt aan, tot groot vermaak van het vrouwelijke personeel. ‘Als ik hem nou afleid kijk jij onder zijn kilt of hij er wat onder heeft!’. Toch heel apart als je hem dan met ontbijt een goedemorgen wenst. Nou had de kilt twee kleine kinderen, Emily en Andrew (hoe engels wil je het hebben) die ook in het hotel verbleven. Voor de kids een appelsap en voor de meneer een grote koffie. Toen de kilt bij het buffet stond en ik het drinken in schonk vond de volgende scene plaats:
- Daddy is having coffee
- Yes love i think your daddy needs to wake up
- No my daddy drank too much yesterday!
Ik dacht dat ik in mijn broek pieste van het lachen, net als alle andere tafels die er omheen zaten. We kennen de uitspraak kinderen en dronken mensen vertellen de waarheid. Toen de kilt terug kwam heb ik hem verteld dat hij zijn kinderen moet leren niet alles te vertellen wat er de avond ervoor is gebeurd. Bij de kilt het schaamrood op de kaken. Tot nog groter vermaak van mij, zeker toen ik kleine Andrew hoorde zeggen ‘But daddy you did drank too much yesterday’. Geweldig mijn dag kon niet meer stuk, kom maar op met al jullie eisen ik kan nu alles aan! Ik had na een half uur spijt van deze uitspraak want we hebben 101 couvert gedraaid voor ontbijt. Het is niet goed voor de mens om zo vroeg zoveel te rennen.
Eindelijk was het zondag, yes laatste dag van de week een shift van 11 uur mogen draaien. Ontbijt was heerlijk rustig en we zouden ook niet zo’n drukke brunch hebben. Heerlijk. Voor bruch hadden we maar 30 man, dachten we.... Toen Ivo en ik terug kwamen van onze enerverende sigaretten pauze (eten doen we niet) kwam Terror met de medeling dat er iets fout was gegaan met de reserveringen. We hadden 70 man die zouden komen. Wat dus inhield dat we binnen een half uur het restaurant moesten verbouwen. Dat is nog eens leuk terug komen van je pauze. Anshu in de stress want ja hij maar gekookt voor een mannetje of 40.
De brunch in vijf woorden: Rennen, Vliegen, Vallen, Opstaan, Lachen (wat er ook gebeurd ten alle tijden blijven lachen).
Ik had gelukkig wel erg leuke gasten dus dat scheelde een hoop, ondertussen Anshu zieken die het buffet stond bij te houden. Ja het was toch wel erg gezellig en er was precies genoeg eten voor alle 70 couvert.
Het mooie van een ochtend shift op zondag is het biertje erna. Zit je dan na je werk in Wheatherspoon met je biertje en zo’n beetje alle nationaliteiten aan de tafel. Portugees, Engels, Indisch, Braziliaans, Georgies, Frans en wij als nuchtere Hollanders. Wat ons met zijn allen verbind is het werk en de voorliefde voor een gezellige avond. Toen ik terug kwam van de wc kijk ik toch wel gelukzalig naar mijn zooitje ongeregeld.
Zit ik dan in Londen met mensen uit alle hoeken van de wereld, met allemaal een passie voor eten en drinken. Geeft toch wel een heel speciaal gevoel. Ik wil niet weg! Ik blijf! Zou ik mijn school hier kunnen afmaken??
Werd toch wel een beetje emotioneel toen ze over het feit begonnen dat wij echt fantastisch zijn en dat wij wel een beetje meer respect verdienen. Dat emotionele stukje kan ook aan het bier en vermoeidheid hebben gelegen. Snel nog maar een slokje voordat ik ineens zit te janken. Heel de avond nachos zitten eten, nog nooit zoveel nachos op in mijn hele leven!
Met Nitin plannen zitten maken om in Juni een paar dagen naar Schotland te gaan. Wel heel cool, gaan we met de auto touren. Edingburgh, Aberdeen en Glasgow. Dus wie weet zit in Juni nog een paar dagen in Schotland, kijken wie er nog meer mee willen. Als het aan Nitin ligt gaan we morgen al...
Om vervolgens gelukzalig met het bier in de knietjes in slaap te vallen in het fantastische London.

Dinsdag trouwens ook nog wezen stappen. Michele en ik zouden Ivo en Mark in de TGIF (thank god its Fridays) zien. Het personeel loopt erbij alsof ze voor Sparta spelen. Ivo vertelde dat als je hier je verjaardag viert zwaar de sjaak bent. Komt Michele met het briljante idee om aan die gasten te vertellen dat het mijn verjaardag is!! Ik scheet serieus zeven kleuren, heb ik weer. Mi, Ivo en Mark u wordt vriendelijk bedankt door het feest comite. Ja hor het was zover! Kreeg ik een dikke choco fudge cake met kaarsje. Hoe heet je? Jet. HOE?? (je raakt er aan gewend). Toen ging de krullen jongen met mach honderd lopen brullen: LADIES AND GENTLEMEN IT IS JET HER BIRTHDAY TODAY, LETS DO THIS ALL TOGETHER. ONE, TWO,THREE HERE WE GO!!!!! Er is nog nooit zo hard Happy Birthday voor me gezongen! Voelde me serieus zwaar jarig dus gewoon stug blijven mee spelen. Het was fantastisch gewoon, echt gelachen. Mark kon niet wachten om het de volgende dag aan iedereen in het Marriott te vertellen.

Ik zit hier in hartje Londen, alles buiten zone 2 is volgens Michele en mij de ghetto, naar alle mensen te kijken die hier rond lopen. Sta je bij de metro te wachten zie je een dikke punker inclusief de hanenkam en tattoos de weg uit te leggen aan een man in een vet Armani pak en organizer. Komt een man met krukken de metro in, staat de halve coupe op. De zwerver zonder benen met zijn fluitje bij Bond Street station.
De kranten met alleen maar roddels om halverwege pas bij het echte nieuws te komen. Bij de Indier op de hoek mijn Red Bull te halen, dat hij zegt dat hij me afgelopen week zo weinig heeft gezien of alles wel goed met me gaat. Bij de Hems engelse hollandse meezingers leren. In de pub eten, gewoon bij mensen aan tafel aanschuiven. Verjaardag vieren bij de TGIF in mei. Alle slecht geklede Engelsen. Spontaan bij de Pizza Express eten vanwege het zonnetje. De domme maar wel lieve mensen van het Park House. Onze brandweer mannen die met volle vaart komen aan scheuren, om alle dames te redden. De loaded gasten van het Marriott. De kilt met zijn kinderen en de drank. Piramides op wieltjes op Oxford Street (vertaling: Burka in een rolstoel). Mark die na een paar biertjes bij elk liedje roept ‘i love this song’. Kleine Amy die altijd in de keuken wil kijken als ze bezig zijn met de bestelling voor haar ouders. De kale Mr. Smith met zijn homo vriendje die altijd voor Sunday brunch komen.
Zo zijn er nog veel meer mensen en voorvallen op mijn werk, met stappen of gewoon op straat die mijn leven hier onvergetelijk maken. Waar ik nog even vol van ga genieten.