Ginger is weer terug in London

Zo weer even een teken van leven vanaf de andere kant van de plas... Net weer terug vanuit het zonovergoten Nederland, onverstelbaar maar waar! Terug naar het zonovergoten London, ook zoiets onverstelbaars. Allemaal weer terug vanwege de Terugkomdag op school, wat natuurlijk weer een groot feest was!
Na weer een week hard werken, best leuk op en neer naar Nederland alleen je moet er zoveel voor werken om vrij te krijgen.... We zijn er achter gekomen dat we het soms toch wel zwaar hebben, ik ben zo zielig!! Maar ja als je dan verhalen van iedereen hoort die maar 8 uur per dag 5 dagen in week hoeven te werken, word je stiekem toch wel een beetje jaloers. Ach het mag de pret niet drukken zullen we maar zeggen. Maar dat is weer een ander verhaal.
Vorige week woensdag vlogen Ivo en ik om 7:45 terug naar Rotjeknor. Mark had me heel de week zitten zieken. ‘Jet love i will bring you to the airport, because i want to make sure you are on your plane!!’ Het jong was zo blij dat hij even 4 dagen rust had. Ik kon op hem vertrouwen dat ik mijn vliegtuig zou halen (hij wilde me er volgens mij wel in schoppen!!), nou vertrouw ik hem nog niet eens mijn aansteker toe aangezien hij die altijd van me jat... ‘Oke Mark, jij brengt mij naar het vliegveld maar dan draag je wel mijn koffer!!’ Ja huh voor niks gaat de zon op. Nou toen werd het verhaal wel ff anders, hij zag zichzelf nog niet echt met mijn ubercoole zeeblauwe koffer zeulen. Nou zag ik mezelf dat ook nog niet echt doen.... dus had ik maar bedacht dat Ivo dat voor me mocht doen. Hare narigheid ging terug naar Nederland haha. Mark vond mijn Ivo-mag-mijn-koffer-dragen-plan een super goed idee. Aangezien wij ook niet zonder slag of stoot weg kunnen moesten we nog even gaan stappen dinsdag. Volgens mij werd het gewoon gevierd dat wij vier dagen niet in het Marriott zouden zijn. Mijn jongens zouden vier dagen rust hebben.
Dinsdag hadden Ivo en ik samen een ochtend gedraaid, tot grote vreugde van iedereen want het was natuurlijk te gezellig. Na die ochtend shift, snel naar huis want mijn koffer was nog niet vol. Sta je dan voor je kast... zal ik ook dat ene truitje meeslepen terug naar Nederland? Het zou nog zomaar koud kunnen worden hier in London. Toch maar hier gelaten. Zo ging dat nog wel even door. Michele liep te rennen door de unit ‘Ik moet de Stansted express halen!!’ ‘Jet heb ik alles?!’ ‘Jet kan ik jou fohn gebruiken?!’. Hahaha haar koffer was niet te tillen, want ja heel de zooi moest terug mee naar Nederland inclusief haar laptop. ‘Michele het belangrijkste is je paspoort verder is alles te koop’. Toen mijn bruine stresskip weg ging (te laat wel te verstaan), was het wel ineens heel stil in de unit... Best raar wonen we eindelijk samen zien we elkander nog steeds niet. Ik moest alleen niet vergeten al het bederfelijke waar uit de koelkast te verwijderen. Huishoudelijk type ik!
Onze koffers mochten we in het Marriott droppen en ’s nachts weer ophalen als we naar het vliegveld gingen. Luie ik wilde gewoon een taxi nemen naar het Marriott, scheelt weer zeulen zolang Ivo er niet is... Was er verdorie gewoon geen taxi te krijgen rond 8 uur ‘s avonds!! Belachelijk alles was bezet. Wat verder de straat op lopen (ondertussen kwam het metro station al dichter bij...) nog geen taxi. Ik al mijn goede voornemens van ‘minimale inspanning, maximaal rendement’ opzij gezet en toch maar de metro genomen. Natuurlijk geen enkele sterke man in de buurt die zegt ‘goh zal ik even je koffer naar beneden dragen’, nee natuurlijk niet.
Ik als independent woman was heelhuids aangekomen bij Marriott, hijgend en zwetend weliswaar maar dat zijn details.
Sportscafe was wederom uitermate gezellig!! We waren ook met heel de bups dus dat is dan altijd wel een groot feest.
Daar sta je dan midden in de nacht, bij het Marriott met het bier zwaar in je knieen om je koffer op te halen. Jawel ten alle tijde 5 star attitude!! Uiteraard moest mevrouw van de Griendt eerst heel nodig naar het toilet. Om beneden de allerliefste nacht chef Brabba met puppy ogen aan te kijken, die vervolgens een club sandwich voor me in elkaar gooide. I love Brabba.
Van de bus reis heb ik weinig mee gekregen want ik lag na 3 minuten in een coma.... Jullie begrijpen eenmaal op het vliegveld was ik niet meer te genieten. Ja het is heel goed voor me om een nachtje door te halen!!
Eenmaal weer thuis de lange dag vergeten en heb ik me eens even 3 dagen weer volop laten verwennen!!
Om eigenlijk na deze dagen nog brakker terug te komen in Londen... best leuk weer even thuis maar om nou te zeggen dat je lekker uitrust...
Woensdag zelf nog heerlijk naar het strand geweest met mijn lief, die ’s avonds voor mijn gehele familie asperges heeft staan maken. Wat een goden maaltijd!! Donderdag was een groot feest!!! Ik heb er geen andere woorden voor. Al mijn lieverds van school weer gezien om vervolgens nog even een afzakkertje te doen in Amsterdam. Waar ik ook heel handig mijn Propedeuse heb laten liggen... Je bent tomatenblond of niet natuurlijk. Mogen Michele en ik Boris en Jerend nog hartelijk bedanken voor het beschikbaar stellen van hun heerlijke slaapbank.
Maar vrijdag ochtend in alle vroegte (12 uur ’s middags) weer terug om vervolgens heel de middag op stadhuisplein te hangen. Waarna je door uncle Johnny wordt gebeld om te Chinezen (zo dat was lang geleden!!), om door te rennen naar Gaab haar verjaardag. Wat wel weer heel erg gezellig was.
Zo lezen jullie maar weer thuis zijn betekend vooral niet uitrusten.

Koninginnenach

Jawel het was zover, na een te vermoeiende ochtend dienst die op een zondag altijd uit minimaal 11 uur werken bestaat, was het moment daar...
Koninginnenach in de Hems!! Ivo moest me om eerlijk te zijn wel meeslepen want ik had een humeur van een ijsbeer, desalniettemin kouder. Dat ontdooide in de Hems ter plekke.
FANTASTISCH gewoon!!!
Heel de bovenverdieping vol met Nederlanders, waarvan de helft van de hotelschool was. Er was ook een handjevol Engelse die ik Paul de Leeuw en Andre Hazes heb leren zingen en Flugels heb leren drinken!
Het enige engelse aan de avond was het feit dat er natuurlijk wel gewoon in ponden betaald moest worden. Maar Nederlands bier, muziek en bar personeel! We waren even helemaal weg, even op Nederlandse bodem. Nou ja Nederlandse kroeg op Engelse bodem.
Ik heb me deze avond kostelijk mogen vermaken, volgend jaar ga ik even op en neer om het vieren in de Hems.

Woensdag schoonmaakdag

Elke woensdag is het op de zesde verdieping van het Park House weer een groot feest. Het is dan namelijk schoonmaakdag. Nu ben ik als hare narigheid wel heel erg verwend met mijn schoonmaaksters maar het laat de dag wel met obstakels beginnen. Omdat ik altijd avond diensten draai, lig ik altijd nog in bed als de dames al vrolijk in de weer gaan met de nodige schoonmaak materialen.
Het werk word ook altijd heel handig verdeeld over de dames: de een doet de keuken, de ander de badkamer, dame 3 doet de plankjes in de kamers en we vergeten niet dame 4 die doet stofzuigen. Doen de dames handig, je ziet er is over nagedacht. Alleen zijn de dames niet tegelijk bezig, nee ze wisselen elkaar af... wat dus inhoud dat ik eerst wakker wordt van de ene in de keuken, als ik wil plassen is de ander bezig in de badkamer, vervolgens als ik in bed lig klopt dame 3 op de deur ‘Cleaning!!’ (beter doe je deur wel open anders doen ze het zelf wel) als ik dame 3 heb weggestuurd met ‘no thanks ik wel zelf wel mijn plankjes’ staat na een klein half uur dame 4 op de stoep ‘Hoover??’. Afijn ik moet ik op de woensdag ochtend erg flexibel zijn..
Kan je eindelijk douchen, ben je nog niet eens goed en wel nat, klopt meneer de plumber op de deur. Met de medeling hoelang ik nog nodig heb want hij moet in onze badkamer zijn. Oftewel ik moet opschieten. Ja dan zit je echt even op je gemak te douchen.
Pfff i love Wednesdays mornings....

Ik heb trouwens gisteren weer een geheel nieuwe ervaring opgedaan. Mijn collega Lasita (geen flauw idee hoe je het schrijft) is weg. Ter gelegenheid van hebben we een biertje gedronken in Hyde Park waar na tienen alleen nog maar homeless people liggen en ratten lopen. Kan ik ook weer op mijn lijstje zetten van ‘been there, done that, got bloody scared!’
Ik ging ook eigenlijk maar vanwege Lasita, die mij een aantal maanden geleden liefkozend heeft omgedoopd tot Lily. Wel uitnodigingen gekregen om op bezoek te komen in Sri Lanka, hoef alleen maar mijn ticket te kopen. Toch handig zo’n internationeel F&B team, je kan ze maar te vriend te houden.

Zoals jullie wel lezen vervelen doe ik me nog steeds niet hier in London. Helaas moet ik deze week 8 dagen werken (je wordt afgeslacht als je je weekenden achter elkaar neemt), maar nog maar twee dagen en dan weer vrij!!
Ik ga een beachball set aanschaffen, om aan te klungelen in het park met Michele. Dat weet zij alleen nog niet...

Xxx
Bam Bam (een van mijn nieuwe namen, verzonnen door mijn pastry chef Farook, het niveau gaat wel steeds verder naar beneden...)